ساز تنبور اولین ساز قدیمی ایرانی است که دیگر سازهای زهی مشابه از آن گرفته شده اند در قدیم به آن دوتار می گفتند امروزه این ساز سه تار دار ودارای ۱۴ دستان به صورت پرده ونیم پرده است،برای نواختن تنبور از انگشتان دست استفاده می کنند و تنها سازی است که مضراب جداگانه ندارد،مضراب های آن مضراب چپ،راست وشر است این ساز به دلیل رسایی صدا مورد توجه عارفان بسیاری واقع شده است.
نواختن ساز تنبور به گونه ای است که اگر نوازده دوبار در یک روز آن را بنوازد هر دو بار متفاوت خواهد بود.
این ساز بیشتر در کرمانشاه و کردستان تکنوازی و همنوازی می شود.در زبان لکی به تنبور، تمیره گفته می شود
امروزه تنبور نوازی در آموزشگاه های موسیقی آموزش داده می شود.
تنبور شامل
۱- کاسه
۲- دسته
۳- صفحه
۴- سیم گیر
۵- خرک دسته
۶- خرک صفحه
۷- دو یا سه گوش
۸- دو یا سه سیم
۹- دستان
۱۰- گلو یا گلویی
کاسه : تنبور کاسه ای تقریبا به شکل گلابی دارد در قدیم نوع یکپارچه آن مرسوم بوده اما امروزه نوع ترکه ای آن مرسوم است سازندگان تنبور بر روی آن بین۸تا ۱۲سوراخ ایجاد می کنند این سوراخ ها برای بهتر شدن صدای تنبور کاربرد دارند.جنس کاسه از چوب توت است اما دسته ی آن از چوب گردو ساخته می شود.بلندی تنبور حدود ۹۶ ساننتی متر است.
صفحه : صفحه تنبور از چوب توت است که سوراخ هایی بر رو آن قرار دارد که نحوه قرار گرفتن آنها به سازنده تنبور بستگی دارد.
کوک تنبور بیشتر کوک طرز و کوک برز است.
تنبور بیشتر در گوران، کرمانشاه،صحنه،بخشی از لرستان،قزوین،آذربایجان شرقی،آذربایجان غربی،کردهای عراق و… نواخته می شود به همین دلیل انواع مختلفی از تنبور با توجه به مناطق مختلف به وجود امده مانند:تنبور قوچانی،شروانی،بغدادی،چگور و…
کادارا و کاشبر،اله مراد حمیدی،هوشنگ امیریان،فرخ یادگاری،قباد قبادی،عامر کمالی،نورعلی الهی،عبدالرضا رهنما،مظفر برنجی،سهرابب پورناظری،امامقلی امامی و … از نوازندگان به نام تنبور هستند.
آموزش انواع ساز تنبور , پیانو , گیتار در آموزشگاه موسیقی نوگاه