تاریخ موسیقی نشان می‌دهد که پیدایش هنر و انسان بر کره‌‌ی خاکی همزاد بوده‌اند.در واقع همان روزی که بشر توانست نیاز‌های خود را با پیکان صدا به دوردست‌ها برساند و درد و رنج و شور وشادی خود را با اصوات بنمایاند،نواهای نخستین نیز متولد شد.در آن هنگام طبیعی‌ترین وسیله آواز حنجره انسان و ساده‌ترین ساز ضرباهنگ دست‌های او بود.در یونان باستان که رب النوعهای گوناگون عطش آدمی به ایمان را فرو می‌نشاند.زئوس مظهر خدای آسمان‌ها و رب النوع بشر بوده و یکی از فرزندان او به نام آپولون را الهه‌ی خورشید و نور و موسیقی می‌دانستند که گاه او را به صورت رزم‌آوری کماندار و گاه به هیأت نوازنده‌ای جوان ترسیم می‌کردند.
یونانیان معتقد بودند نه فرشته که مربیان صنعت،علم و ادبیات هستند و (میوز) نام دارند کمر به خدمت آپولون بسته‌اند.چنین به نظر می‌رسد که نام (موزیک) به مفهوم موسیقی برگرفته از نام این فرشتگان باشد.همانطور که حافظ مراغه‌ای نیز تصریح کرده است موسیقی لفظی یونان و به معنی الحان است.به هر حال با توجه به آنچه ذکر شد اگر حضرت آدم به صورت نمادین به عنوان نخستین سراینده که اولین شعر بشریت را در سوگ فرزندش هابیل سرود،شناخته شده است در تاریخی به همین قدمت نیز باید اولین موسیقیدان را جست‌و‌جو کرد.