ر
رنسانس که در ربع آخر قرن چهاردهم میلادی پدیدار شد و تا سال ۱۵۵۹ میلادی ادامه داشت دوران نوزایی و تجدید حیات غرب بود که گویا پیشروی در تمدن وعلم وهنر را از جایی آغاز کرد که شرق از آن بازمانده بود.در این دوره موسیقی قرون وسطی که بیشتر به صورت تک صدایی و آواز رواج داشت و به صورت تک صدایی و آواز رواج داشت و به صورت مراسم مذهبی در کلیسا اجرا می‌شد جانی دوباره گرفت و به گونه‌ای که بیانگر حالات روحی مردم و جامعه بود گسترش یافت.
پیشگام رنسانس کشور ایتالیا بود که بنا به شرایط آب و هوایی فرح‌بخش آن موسیقی پربار و مسرت‌بخشی در آن پاگرفت.
در دوره رنسانس مکاتب غنی موسیقی به وجود آمد به طوری که در قرن شانزدهم
ویولون زیباترین ابزار موسیقی به اختراع شد و به دنبال آن صنایع ساخت آلات موسیقی از قبیل اُرگ،ساز‌های کلاویه‌ای آلمانی و انواع کلاوسن تکامل چشمگیری یافت.
موسیقی این دوره میراث عظیمی برای قرون بعد به یادگار گذاشت.
پس از این دوره سبک «باروک» در موسیقی به وجود آمده که وجوه مشترک بسیاری با موسیقی شرقی داشت.
پس از آن مکتب «کلاسیک» رواج یافت که نام آن از مختص بودن هنر موسیقی در آن دوره به طبقه‌ای خاص و عمدتاً اشراف حکایت دارد.
بعد از موسیقی کلاسیک دوره‌ی «رمانتیک» فرا رسید که بر آزادی فرم که متأثر از ادبیات و مکاتب فلسفی رمانتیک بود تأکید ویژه‌ای داشت.